RZEŹBA, SŁOWO I EWANGELIZACJA (PRIORYTETY BISKUPA TORUŃSKIEGO)

Drabiną do nieba 17 XII 2017 (25) [725]

Praca magisterska Wiesława Śmigla to refleksja wokół twórczości wybitnego rzeźbiarza i pedagoga Wybrzeża Franciszka Duszeńki (zmarł 2008). Praca pisana pod troskliwym okiem ks. prof. dr hab. Janusza St, Pasierba – naukowca, poety (ATK). Świadczy to nie tylko o zainteresowaniu rzeźbą, ale i szerzej sztuką, estetyką przestrzeni i i architekturą. Niewątpliwie rozpoczynał jako biskup w cieniu przepięknej katedry pelplińskiej, ale teraz jako biskup toruński będzie na codzień mieszkał w bezcennym zespole gotyckiej architektury i dzieł sztuki. 

Żywy przekaz słowa widoczny jest w działalności ks. Wiesława Śmigla, w jego kazaniach, katechezach, posłudze słowa pisanego (w felietonach, artykułach i wierszach), Wydał dwa tomiki poezji, których drugie wydanie chyba ukaże się w Bernardinum. Zachwyt nad słowem i jego pięknem to dalszy talent nowego biskupa toruńskiego.

I ewangelizacja – obok sztuki i poezji – jako priorytet wszystkiego. Tak układa się charakterystyka nowego biskupa dra hab, Wiesława Śmigla. Tak to widział papież bł. Paweł VI w adhortacji „Evangelii nuntiandi” (8.12.1975): od Chrystusa, twórcy ewangelizacji do Kościoła ewangelizującego. Wszystko w

Kościele jest dla ewangelizacji. Całe duszpasterstwo – od działalności charytatywnej aź po Eucharystię – jest dla ewangelizacji . Tak to opisuje też nowy biskup toruński. Jego doktorat „Czytelnictwo religijne jako środek formacji religijnej wiernych” i jego praca habilitacyjna: „Uczestnictwo wiernych świeckich w budowaniu Kościoła-Wspólnoty” są dowodem jego zainteresowań wokół świeckich .Świeccy to olbrzym w Kościele, który musi się obudzić, któremu trzeba pozwolić się obudzić. Biskup Wiesław pracował zawsze wśród ludzi i z ludźmi, wśród ruchów katolickich, charyzmatycznych, głosząc rekolekcje, wykładając i inspirując innych.

Módlmy się serdecznie w tych dniach o moc Ducha Sw. dla ks. biskupa Wiesława- pisał bp prof. dr hab. Jan Bernard Szlaga – aby sprostał zadaniom, jakie Pan Bóg przed nim stawia. Siebie i swoje zadania pokazuje przed święceniami kapłańskimi w pięknym wierszu „Modlitwa Jakuba”:

„Klęczę w kaplicy

wieczna lampka
zwodzi spokojem
Piotr szepcze do ucha choćby wszyscy zwątpili ale nie ja
słyszę wyrzut Judasza na co takie inwestycje

lepiej rozdać ubogim
i wreszcie najważniejsze pytanie czy miłujesz mnie bardziej
niż mądre teorie
rozwiane włosy dziewczyny wolność w eleganckim krawacie konto w banku …

Panie, Ty wszystko wiesz

(ks.Wiesław Śmigiel. Zdany na pojedynek. Pelplin Bernardinum, 1997, str. 19)

KS. FRANCISZEK KAMECKI

Dodaj komentarz