Szkolne oceny A B, C, D, F lub rysunki

1999-03-03

Ludzkie podejście do dzieci w szkołach polega na tym m. in., że w klasach od I – III nie ma stopni z cyfrą, lecz ocena opisowa. Wracając ze szkolnych wywiadówek (w I semestrze) rozdyskutowani rodzice mieli błyski w oczach, a w wyobraźni pioruny.

„Córka czyta ze zrozumieniem , ale czasem zniekształca wyrazy. Buduje ładne zdania. Matematyka sprawia jej przyjemność” – dowiedziała się matka.
„Mamusia może być z ciebie dumna” – pamięta inna matka zapis nauczycielki w zeszycie córeczki.

Zamiast kartek ze stopniami cyferkami (od 1 do 6) rodzice otrzymują duże arkusze z opisem efektów w dziedzinie edukacji polonistycznej, matematycznej, przyrodniczej i artystycznej. Niektórym rodzicom nie podoba się ten system, skoro muszą czytać tyle rozbudowanych komentarzy. A z czytaniem nieraz i słabo. Przedtem z cyferkami żyło się łatwiej.

– Bo rodzice kiedyś sami dostawali cyferki i wiedzą, czym jest dwója, a czym piątka – tak te pierwsze odczucia rodziców w nowym systemie tłumaczy dziennikarka (GW, bydgoska lokalna 27 I 2000). Są i tacy rodzice, którzy pochwalają opisową ocenę, ale woleliby jeszcze dodaną cyferkę (czy to jest na piątkę, czy na trójkę). Do tej nowości trzeba się przyzwyczaić. Według nauczycieli stopnie w cyferkach są złe, bo zabijają w dzieciach indywidualność. Ocena opisowa to jak gdyby list do dzieci i rodziców:
– Kubusiu, tu jesteś dobry, a to musisz jeszcze poprawić.

Niektóre szkoły stosują takie cząstkowe oceny jak: kwiatki, uśmiechnięte słoneczka, chmurki zapłakane lub czarne chmury z piorunami. Albo są litery alfabetu. Wtedy A to najwyższa nota, potem B, C, D, F Nie ma E, aby pokazać przepaść między dwiema ocenami D i F. Rodzice przyjmują ze zrozumieniem zmiany i widzą wyraźne rozbicie na poszczególne umiejętności. Bo czymś innym jest czytanie tekstu, czymś innym swobodne mówienie, mówienie na zadany temat, odwzorowanie kształtu liter itd.

Nauczyciele potrzebują średnio godzinę na każdego ucznia, aby go opisać. Pani katechetka u nas potrzebowała 24 godzin na opisanie ocen. Okazało się, że ocena opisowa z religii jest szczególnie pożyteczna. Unika się wyrokowania. Opisowa ocena jest troską o dziecko oraz wskazówką dla niego i rodziców. Jest jak gdyby przewodnikiem duchowym o tym, co można i warto jeszcze osiągnąć. Ochrzczony powinien bardziej charakteryzować się umiejętnościami niż wiedzą. Ewangelizować bowiem to nie tyle wiedzieć o Ewangeliach, ile raczej stosować je w życiu. Oto fragmenty niektórych ocen opisowych z religii:
– Rafale, wzorowo znasz modlitwy, poprawnie je wypowiadasz i rozumiesz ich treść. Gratuluję ci, że jesteś kandydatem na ministranta i uczestniczysz w spotkaniach Kółka Misyjnego. Cieszę się, że wykonałeś wiele prac rysunkowych na konkurs „Czytam Pismo Święte” (klasa II).
– Moniko, potrafisz nazwać miejsca Bożej obecności w kościele. Chętnie zabierasz głos i rzeczowo wypowiadasz się na temat poznanych wydarzeń z życia Jezusa (…) Bardzo starannie prowadzisz swój zeszyt. Pięknie zagrałaś rolę anioła w jasełkach. Gratuluję!
– Szymonie (…) znasz i rozumiesz przedstawione teksty Pisma św. (…) Dzielisz się swoimi przeżyciami religijnymi. Na wyróżnienie zasługuje twoja znajomość modlitw. Uczestniczyłeś w roratach z pięknym lampionem. Należysz do Białej Armii i Kółka Misyjnego. Bardzo ładnie zagrałeś pasterza w jasełkach.